به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، درمان های استاندارد بالینی که برای بیماران سرطانی مورد استفاده می شوند نیازمند تزریق درون سیاهرگی داروها است. این مسیر تجویز به داروها اجازه می دهد که در سراسر بدن بیمار پراکنده شوند و در نتیجه ممکن است روی بافت های سالم نیز اثر بگذارند. در برخی موارد میزان این داروها به دلیل آسیبی که بافت های سالم می زند، باید کم شود که این خود موجب کاهش اثرگذاری دارو روی بافت سرطانی می شود. در واقع به دلیل سمیت سلولی که داروهای شیمی درمانی دارند، تعداد بسیار اندکی از این داروها برای استفاده در بالین مناسب هستند که آن ها هم کارایی صد در صدی ندارند. سیستم های انتقال دارویی جایگزین، که آسیب بافتی را بدون کاهش اثر گذاری دارویی به حداقل می رساند، می تواند نتایج بالینی مربوط به بسیاری از بیماران سرطانی را بهبود ببخشد.

مطالعات متعدد نشان داده است که سیستم انتقالی حساس به pH می تواند بر سمیت مربوط به درمان با دوکسوروبیسین غلبه کند. با این حال، بیشتر این سیستم ها رهایش دارویی مدوام و یکنواختی که برای کشتن سلول های توموری لازم است را ندارند. اما دکتر وون رکوم و همکارانش در دانشگاه Case Western Reverse شکلی مدیفه شده از دوکسوربیسین را طراحی کرده اند که در محیط تقریبا اسیدی پیرامون تومورها فعال می شود و قادر است به مدت 40 روز دوکسوروبیسین را به صورت کنترل شده رهایش کند. انتشار ناچیزی از دارو در محیط طبیعی پیرامون بافت های سالم نیز اتفاق می افتد که اثری روی این بافت ها ندارد. قدرت این دوکسوروبیسین مدیفه شده با داروی غیر مدیفه برابر است و همان طور که گفته شد به مدتی بیش از 10 برابر داروی غیر مدیفه آزاد می شود. محققین براین باورند که سیستم رهایش دارو می تواند زندگی بسیاری از بیماران سرطانی را تغییر دهد.

پایان مطلب/